Digna Sinke ontvangt Gouden Kalf voor de Filmcultuur

Foto door Tara Fallaux

Digna Sinke wordt tijdens het EY Gouden Kalveren Gala op vrijdag 29 september geëerd met het Gouden Kalf voor de Filmcultuur voor haar 50 jaar vakmanschap als filmmaker en producent. Digna is sinds de oprichting in maart 2020 bestuurslid van NAPA. Daarvoor was ze al ruim vier jaar actief als bestuurslid van FPN (Filmproducenten Nederland), één van de voorlopers van NAPA. Op woensdagochtend 20 september wordt in aanloop naar het festival en het gala de Gouden Tegel van Digna Sinke onthuld op de NFF Filmboulevard in de Vinkenburgstraat in Utrecht. 

Gouden Kalf voor de Filmcultuur
Het Gouden Kalf voor de Filmcultuur wordt uitgereikt aan personen of instanties die zich op uitzonderlijke wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de Nederlandse Filmcultuur. De oeuvreprijs wordt toegekend door de Raad van Toezicht en Algemeen directeur-bestuurder van het Nederlands Film Festival. Het is de 38e keer dat het Gouden Kalf voor de Filmcultuur wordt uitgereikt. Eerder ging het Gouden Kalf naar o.a. Will Koopman (2022), Mijke de Jong (2021), Jac. Goderie (2019) en Monique van de Ven (2018). Over Digna Sinke werd in het aanbevelingsrapport geschreven: "Eigen én wijs zijn de twee kernwoorden die de ontvanger typeren. Eigen in de onderwerpen die ze als filmmaker aanpak. En wijs in het begeleiden van nieuw en jong talent en wat er met een film verteld moet worden. Een filmmaker die zuinig is met woorden maar gul met beelden."

"Ik ben er erg blij mee, en ik zie het vooral als een aanmoediging om nog even door te gaan met alles wat ik doe" - Digna Sinke

Biografie Digna Sinke
Filmmaker Digna Sinke (1949), geboren in Zonnemaire, studeerde in 1972 af aan de Nederlandse Film- en Televisieacademie in Amsterdam met de eindexamenfilm Groeten uit Zonnemaire. Daarna ging ze aan de slag als montage-assistent bij Turks Fruit (Paul Verhoeven, 1973) en The Family (Lodewijk de Boer, 1973), en als script supervisor bij Heb meelij Jet (Frans Weisz, 1975).

Na de korte film De Gebroeders Helle (1976), regisseerde ze haar eerste lange speelfilm: De Stille Oceaan, die geselecteerd werd voor de hoofdcompetitie van de Berlinale in 1984. Zij ontpopte zich meer en meer tot een filmmaker die haar eigen morele en artistieke kompas volgde met speelfilms en documentaires als Belle van Zuylen (1994), Weemoed & Wildernis (2010), After the Tone (2014), Onder de oppervlakte (2015) en Bewaren of hoe te leven (2018).

Toen haar partner René Scholten in 2001 overleed, nam ze zijn werk over. Scholten had in 1979 Studio Nieuwe Gronden opgericht, tegenwoordig SNG film, dat voortkwam uit het filmcollectief Amsterdams Stadsjournaal. Doel bleef het produceren van eigenzinnige films - zowel documentaires als speelfilms en alles daar tussenin - en het bieden van kansen aan jong talent. Wat 50 jaar geleden begon met haar afstudeerfilm, leidde tot meer dan 60 films waar ze als regisseur of producent bij betrokken was. Een oeuvre met prijswinnende films van internationaal niveau, variërend van Weemoed & wildernis tot Tanzania transit (Jeroen van Velzen, 2018) en Kala azar (Janis Rafa, 2020).

Digna zet zich al sinds 1977 in voor de kunst- en cultuursector op bestuurlijk en adviserend vlak, onder meer voor producentenvereniging NAPA en rechtsvoorganger FPN, de Culturele Raad Noord-Holland, de Raad voor de Kunst, het Amsterdams Fonds voor de Kunst, de Federatie van Kunstenaarsverenigingen, DIFA, het Binger Film Instituut, Kunsten '92 en het Nederlands Film Festival.